اصبغ‏بن نباته مى‏گويد: «نزد اميرالمؤمنين(ع) رفتم و او را متفكر و خيره شده به زمين يافتم. عرض كردم: يا اميرالمؤمنين! چگونه است كه شما را متفكر و خيره شده به زمين مى‏بينم؟ آيا نسبت به آن راغب شده‏اى؟ فرمود: نه والله! هرگز نه راغب زمين و نه راغب دنيا گشته‏ام؛ ولى درباره فرزندى كه از صلب من و يازدهم از اولاد من است، تفكر مى‏نمودم. اوست آن مهدى كه زمين را پر از عدل و داد مى‏كند، پس از آن كه از ظلم و جور پر شده باشد. او را حيرتى و غيبتى است، كه در آن گروهى هدايت و گروهى گمراه مى‏شوند. عرض کردم یاا میر المومنین،آن سرگردانی وغیبت تا چه اندازه است؟فرمود: شش روز یا ششماه یا شش سال، عرض کردم این امر ( غیبت وسرگردانی)[واقعا] صورت می گیرد؟!!فرمودند: آری همانگونه که خود او خلق شدنی است(غیبتش نیز قطعی ومسلم است) ولی ای اصبغ تو کجا واین امر کجا؟آنها نیکان این امت با نیکان این عترتند.

عرض کردم پس از آن چه می شود؟فرمود:پس از آن هر چه خدا خواهد می شودزیرا برای خدا بداها و اراده ها و غایات و پایانهاست.

منبع: اصول کافی ج1 – کتاب الحجه –باب فی الغیبه- ج7-. كمال الدين و تمام النعمة، محمدبن على‏بن بابويه (شيخ صدوق)، ج 1، ص 289، ح 1، تحقيق على اكبر غفارى، قم، مؤسسة النشر الاسلامى، 1416هـ .

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: